Lief dagboek. Het is mijn 3e keer inmiddels, dat weet je, en een nieuwe route voor mij, dit keer vanuit Frankrijk. We verzamelen weer in Sliedrecht en hop ! Steamwork in volle actie ! Bulkend van de energie, met stevige knuffels, de startspeech van Hans, nog even een broodje, de laatste spullen in campers en busjes en na de teamfoto op weg !! 1 busje raakt defect en wordt gewisseld onderweg, maar verder gaat het prima en de stemming is geweldig!!!
Na wat Plaspauzes op de camping aangekomen (optie voor volgend jaar; een extra emmer in de bus) Wat een leuk en gezellig stukje Frankrijk. Gelijk aan de slag met partytenten, slaaptentjes en een stevige ondergrond voor de campers. BBQ gereed gemaakt, biertjes open en de verlate bus opvangen bij de poort. Met z’n allen is het toch allemaal weer erg leuk. Teamcaptain Hans spreekt 6 jubilarissen toe die voor de 10e keer aan de Roparun deelnemen ! De eersten gaan al richting de slaapplek, we moeten vroeg op, 09:00 uur rijden naar het startterrein. Daarvoor nog eten en opruimen. Om 12:15 gaan we starten !
Regenachtig was het zeker,(daarom pas een dag later mijn verhaal in je geschreven, sorry ;-) maar ons enthousiasme is niet weggespoeld. Fris opstaan, eitjes gekookt, broodjes zijn gehaald, samen ontbijten. Het gaat allemaal vliegensvlug, binnen No-time is alles opgeruimd en rijden we naar het startterrein. De tenten opzetten, massagetafels klaar zetten, de eerste interviews. Het terrein is een oud vliegveld, dus heel veel ruimte. Andere teams volop aanwezig, en Roparun organisatie is druk met voorbereidingen. We wachten nu rustig op de start, terwijl de druppels op het tentdoek tikken …
Altijd een woordje van Hans, onze kanjer. Lekker met z’n allen meezingen voor de start, een lach en een traan, indrukwekkend en kippenvel tot aan je kruin. En we zijn los !!!!
Eerste wisselplek. Startbus onderweg, finishbus rust, masseert, eet en wacht. Lekkere macaroni van Arjan vd Haak. Wel of geen eitje erbij is verschil van mening, als het maar geen curry is want dan moeten we de volgende keer weer zelf koken. Fietsen staan al klaar, de hardloopspullen worden opgezocht. Inmiddels is startbus de nacht in gelopen. We staan op een groot parkeerterrein, veel teams hebben hier een kamp opgeslagen. Heerlijke pannenkoeken gegeten en massage tussendoor. Onderweg een enkele doorkomst meegemaakt. Dorpen of steden kunnen dat aanmelden bij de Roparun organisatie. Soms worden de fietsers en lopers van de route afgeleid, om dan feestelijk onthaald te worden. Leuke kippenvel momenten ! In Frankrijk zijn de doorkomsten nog spaarzaam. Inmiddels met de bus op weg naar wisselplek 3. We zijn weer terug in België! En zo wisselen de twee bussen elkaar telkens af.
"Ja, dat denk ik wel". Dat was vaak het antwoord op de vraag; heb je goed geslapen? Bijna 2 uur om te slapen lijkt weinig, en dat is het ook. (heb ik buiten de RopaRuns ooit zo weinig geslapen dagboek? ) Met een snelle wissel gaat ook finishbus voor de 2e ronde. Op naar Zele. Enthousiaste mensen die ons aanmoedigen, vlaggen uit de ramen, stoepkrijt op de straat, we krijgen zelfgebakken koekjes, mensen die in de voortuin staan te klappen. Het wordt steeds leuker langs de route. Wisselplek Zele staat bekend om de gezellige ontvangst. Het gaat lekker. Het is grijs maar wel droog, heerlijk hardloop weer. De fietsers hebben het wel iets kouder natuurlijk. Eindelijk zien we het zonnetje, als startbus nog onderweg is kan finishbus relaxen. Vervolgens gaat finishbus Nederland in lopen tot Dongen.
Soms prachtig weer gehad, maar ook hoosbuien. Wisselplek Dongen had veel aanloop van familie en vrienden, wat leuk om dat mee te maken. Door de vermoeidheid worden we allemaal emotioneel wat zorgt voor een heerlijk weerzien van bekenden. En we gaan maar door. De spieren en pezen gaan protesteren. Maar we klagen niet. We peppen elkaar op en herinneren elkaar er aan voor wie we het allemaal doen. Rotterdam, we komen eraan !!
Waarom sta je om 3 uur in de nacht op, trek je je hardloopschoenen aan om te gaan lopen? Met 2 nachten achter de rug van 1,5 tot 2 uur slapen? Je lichaam is in de war, maar het is wonderbaarlijk hoe sterk een mens kan zijn als de hersenen echt iets willen. En dan met een heldere maan door de Brabantse landschappen hardlopen of fietsen. Ook al vertel je dat honderd keer thuis, wat je op dat moment voelt, ziet, beleeft. Je moet het zelf meemaken om te weten hoe het wordt beleefd. En wij mogen en willen dat allemaal met een zeer sterke drive het te laten slagen. Wat is de wereld toch mooi. Vanaf Roosendaal weer terug naar het zuiden, om de gezellige doorkomst plaatsen mee te maken. Ossendrecht, Hoogerheide, Bergen op Zoom, Steenbergen Dinteloord. Daar weten ze wat de Roparun is. Je wordt er overladen met Broodjes gebakken ei, aardbeien, koekjes, snoep, koffie. Enorm leuk en gezellig met de muziek erbij en alle supporters langs de route.
Na een mooie tocht komen we met z’n allen aan op de Coolsingel. Moe maar voldaan ontvangen we het gejuich en applaus voor onze prestatie. Tranen van geluk, blijdschap en natuurlijk verdriet. Hier komt alles samen in een mix van emoties. Door de jaren heen heeft Steamwork heel veel geld opgehaald en de totale opbrengst is dit jaar het half miljoen gepasseerd, enorme prestatie !
Na de finish terug naar Sliedrecht waar alles met elkaar wordt opgeruimd of tijdelijk weggezet. Wat kan een biertje lekker zijn!
Ja dagboek, ik had beloofd minder te drinken, maar het was zo gezellig. Fijn dat ik mijn verhaal weer bij je kwijt kon….
